Երկրային կյանքի թանկարժեք մարգարիտներն աղոթքի և հավատի միջոցով մեր կատարած բարի ու արդար գործերն են

Մատթեոսի Ավետարանի 13-րդ գլխի 45-46 համարներում մեր Տերն ուրիշ առակների շարքում պատմում է նաև Իրական Մարգարիտի առակը:

Երանության լեռան վրա Հիսուսի առաջին քարոզով իսկ աշխարհի թշվառությունը, սուգը, ծարավն ու որբությունը մոռացած մարդիկ մի այլ ճշմարտություն տեսան: Երկնքի թագավորությունը ժառանգություն էր տրվում երեկվա խեղճ ու աղքատ, երկրի վրա թագավորներից ու աշխարհի իշխաններից միայն զրկանք ու արհամարհանք տեսած մարդկանց:
Հովհաննես Մկրտիչն անապատում խոսում ու նախապատրաստում էր մարդկանց սրտերը, որպեսզի ապաշխարությամբ մաքրվեն, սրբվեն և արդար ու բարի գործեր կատարեն. «Ապաշխարեցե՛ք, որովհետև երկնքի արքայությունը մոտեցել է: Ես ձեզ ջրով եմ մկրտում ապաշխարության համար, բայց ով գալիս է ինձնից հետո, ինձնից ավելի հզոր է, և ես արժանի չեմ հանելու նրա կոշիկները, նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով և հրով» (Մատթ. 3:2,11): Հիսուսի խոստացածը, սակայն, ավելի իրական ու շոշափելի էր, քանի որ Նրան հավատացողը պիտի ճաշակեր Աստծու թագավորությունը ժառանգելու քաղցրությունը։
Ամեն ժառանգություն կամ մեծ ու փոքր հարստություն ձեռք է բերվում միայն զոհողությամբ, այսինքն` ծանր և երկարատև աշխատանքով: Անշուշտ, լինում են դեպքեր, երբ մարդու «բախտը» բերում է ու չսպասված տեղից անակնկալ կերպով ժառանգում է նյութական մեծ հարստություն, սակայն դրանք շատ հազվադեպ են լինում: Իրապես չես կարող հարստանալ, եթե գիշեր-ցերեկ առանց հանգստի չաշխատես: Ես կարդացել եմ, որ մի մեծահարուստ մարդ իր ամբողջ կյանքն անցկացրել է մի երազով` դառնալ միլիոնատեր: Եվ առանց հանգստի աշխատելով` կյանքի հիսուներորդ տարում հասել է իր նպատակին, սակայն, դժբախտաբար կորցրել է ամենաթանկագին բանը` առողջությունը: Բժիշկը նրան արգելել է նույնիսկ մեկ կտոր միս ուտել և շատ այլ բաներ: Կարդացել եմ նրա խոսքն ուղղված մի առողջ մարդու. «Ամբողջ հարստությունս կտամ` քեզ պես առողջ լինելու համար»: Հիսուս, երբ հավատացյալին խոստանում է Երկնքի թագավորությունը, չի մոռանում նաև շեշտել զոհողությամբ դրան հասնելու դժվարություններն ու նեղությունները: Նա ասում է, որ Աստծու թագավորությունը նմանվում է մի վաճառականի, որի գործը ապրանք գտնելն ու ծախելն էր, նաև` թանկարժեք մարգարիտներ: Եվ այս վաճառականը մի մարդու մոտ տեսնում է մի թանկարժեք մարգարիտ: ՈՒշադրությամբ նայելուց, քննելուց հետո համոզվում է, որ այն շատ արժեքավոր է, ուզում է անպայման գնել, այնուհետև վերավաճառել, որպեսզի շատ դրամ աշխատի: Սակայն ցանկությունը քիչ էր. վաճառականն ստուգում է իր գրպանի դրամը, քիչ է լինում, ապա տուն է գնում, վաճառում կնոջ ամբողջ ոսկեղենն ու դրամի վերածում, այնուհետև վաճառում է այլ զարդեր և իրեր, մի խոսքով, կարողանում է հավաքել անհրաժեշտ գումարը ու մարգարիտը գնել: Ես պատկերացնում եմ, թե նա ինչպիսի ուրախություն պիտի ապրեր` իր առջև դնելով այդ արժեքավոր մարգարիտը (հմմտ. Մատթ. 13:46):
Առակի պատմությունն այս է. «Աստծու կամ երկնքի արքայությունն ընդհանուր մտքով նշանակում է, որ Աստված կատարելապես իշխում է ու ամեն ինչ կատարվում է Նրա կամքի համաձայն»,- ասում է 20-րդ դարի Սուրբ Էջմիածնի միաբանության նշանավոր դեմքերից լուսահոգի Կարապետ եպիսկոպոս տեր Մկրտչյանը և շարունակում. «Եթե ավետարանների մեջ շատ տեղերում արքայությունը ներկայացվել է իբրև մի բարիք, մի գանձ, որը պետք է աշխատենք ձեռք բերել, այդ նրա համար է, որ նույնիսկ Աստծու հովանավորության տակ գտնվելը, Նրա կամքի համաձայն շարժվելը նկատվում է իբրև բարձրագույն բարիք»:
Հիսուս, սակայն, բացատրում է, որ Երկնքի արքայությունը միանգամից չի կարող տեղի ունենալ, դրա համար ժամանակ է պետք: Ինչպես մանանեխի հատիկը ամբողջ բույսը պարունակում է իր սկզբնական վիճակում, այդպես էլ քրիստոնյան, որը մանանեխի հատիկի չափ հավատ ունի, Աստծու արքայությունը ժառանգելու և ստանալու երազն ունի իր սրտում: Եվ նա կարող է դա ստանալ, եթե արժանի է, անշուշտ, միայն այն ժամանակ, երբ մարմինը մեռնի, ու մնա Աստծու սիրով ստեղծված նրա անմահ հոգին:
Հասկանալի է, որ ապրելով այս երկրային կյանքում` բոլորս էլ մտածում ենք ինչ-որ ձևով ապահովել մեր ընտանիքների նյութականը, որպեսզի քիչ թե շատ լավ ապրելակերպ ունենանք: Իբրև կյանքի վաճառականներ` բոլորիս առջև միշտ էլ դրվում են թանկարժեք ու արժեքավոր մարգարիտներ, և մենք մտածում ենք դրանք վաճառելով ավելի օգուտ ունենալու մասին, որ մեր ընտանիքների ապագա երջանկությունն ապահովենք, այսինքն` ավելի պարզ ասած, հանգիստ քնենք ու դրամական մտահոգություն չունենանք:
Բայց հարց է ծագում, արդյոք ա՞յդ է Իրական Մարգարիտը, որը երկար ժամանակ փնտրում ենք: Քրիստոնյա մարդու պատասխանը պիտի լիներ. «Անշուշտ, ո՛չ»: Ինչո՞ւ: Ինչպես վաճառականի պարագայում ասացինք, նա ամեն ինչ արեց, որ այդ թանկագին մարգարիտը գնի, այսինքն` կարողացավ հավաքել անհրաժեշտ դրամը, նույնը համոզված ենք, պիտի աներ մեզնից ամեն մեկը, եթե դրա անհրաժեշտությունը զգացվեր: Պատկերացրեք, եթե մենք նույնպիսի հավատով, եռանդով ու աշխատասիրությամբ մեր ունեցած հարստությունը տրամադրենք` գտնելու Իրական Մարգարիտը` Ճշմարտության Բանալին, որ է մեր Փրկիչը` Հիսուս Քրիստոս, ապա վստահ եղեք, որ անպայման պիտի ժառանգենք երկնային թագավորությունը: Ո՛չ մի գանձ, հարստություն և ժամանակավոր երջանկություն չեն կարող փոխարինել հավիտենական այն ուրախությանը, որը Փրկիչն Ինքն է մեզ տալիս Իր թագավորական իշխանությամբ, Իր հույսով ու մանավանդ, մեր նկատմամբ ունեցած Իր անհուն սիրով:
ՈՒրեմն, լավ պիտի հասկանանք ու գիտակցենք, որ այս` երկրային կյանքի թանկարժեք մարգարիտներն աղոթքի և հավատի միջոցով մեր կատարած բարի ու արդար գործերն են, որոնցով միայն պիտի կարողանանք Քրիստոսին ունենալ մեր մեջ: Քրիստոսին ունենալ մեր մեջ նշանակում է, ինչպես Ինքն է ասում. «Խաչն առնել ու գնալ Իր հետևից», այսինքն` խնամել հիվանդին, մխիթարել սգավորին, բարձրացնել ընկածին, մի խոսքով` նմանվել աշխարհի Լույսին, մեր Տիրոջը` Հիսուս Քրիստոսին: Ամե՜ն:

Տեր Հովսեփ Ա. քահանա ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Մեկնաբանություններ